Een Galloper is een algemene term voor een renpaard en valt doorgaans onder de volbloeden. Overigens moeten alle paarden die internationale wedstrijden lopen, staan geregistreerd als volbloed. Gallopers dienen zo snel mogelijk een vooraf bepaalde afstand af te leggen. Zoals de naam al zegt, doet een galloper dit van nature het liefst in galop, al is elke gang toegestaan.
BE
BE
BE
diepgevroren
DE
Pagina-1-advertenties
BE
BE
BE
DE
In galop races draait alles om snelheid. De selectieraces dienen hierbij al als prestatietest voor het fokken van paarden, maar zijn ook erg populair als vermaak voor paardenraceliefhebbers en tijdens weddenschappen. Niet voor niets trekken de grote competities, zoals de beroemde Grand Prix van Baden of de Duitse Derby in Hamburg-Horn, elk jaar een groot publiek. De prestaties van gallopers en jockey op het circuit blijven het publiek fascineren.
Hoewel in principe elke gang is toegestaan worden de races logischerwijze uitgevoerd in galop, de snelste gang. Afhankelijk van de voorgeschreven route leggen paard en ruiter hierbij verschillende afstanden af. Bij een klassieke derby galoppeert het renpaard 2.400 meter naar de finish. Daarnaast zijn er echter ook galopwedstrijden over sprinterafstanden: hierbij worden 1.000 tot 1.500 meter afgelegd. Naast deze vlakke races op renbanen van zand of gras zijn er door de jaren heen ook jachtraces en hindernisraces voor springpaarden ontstaan.
Als galloper rassen worden vooral Engelse en Arabische volbloeden ingezet. Deze overtuigen door hun grote snelheid en doordat ze het beste aan de eisen voldoen. Daarnaast worden er rennen gehouden voor halfbloeden of Duitse rijpony’s. De publieksprijs voor 'Galloper van het Jaar' wordt sinds 1957 uitgereikt en is anno nu nog steeds bijzonder populair.
Deze galopwedstrijden werden al tijdens de Romeinse paardenraces gehouden in de renbanen van Rome. Ze maakten deel uit van snelheidswedstrijden tussen een aantal Arabische stammen. Het fenomeen rensport is niet exclusief voorbehouden aan de Engelse volbloed. Over de hele wereld worden races met verschillende rassen gehouden. Zo zijn er paardenrennen voor Quarter Horses, Arabieren, Trakehners en Akhal-Teke paarden. Het snelste ras is en blijft echter de volbloed. Alleen op de 400 meter zijn de Quarter Horses sneller - 400 meter is een kwart mijl, vandaar de naam. Dit Quarter Horse ras is voor een groot deel gebaseerd op de volbloed, en de Quarters waarmee nu wordt gerend hebben vaak 50% of meer volbloedgenen. Over langere afstanden echter moeten zelfs Quarters het afleggen tegen de volbloed. Dat verbaast niemand, want de volbloed is het enige ras dat puur voor de rensport is doorgefokt en ontwikkeld.
De oudste renbaan ter wereld die ook nu nog wordt bereden ligt in Chester in Engeland. De eerste renbaan in de VS werd in 1664 geopend. De bekendste paardenrennen zijn natuurlijk de Royal Ascot in Engeland en Kentucky Derby in de VS. Ook de Arc de Triomphe rennen in Longchamp bei Parijs worden steeds bekender.
Onder de rensport voor gallopers worden snelheidswedstrijden met bereden paarden verstaan. Galoprennen is als het ware de Formule 1 van de paardensport en niet alleen omdat alles om snelheid draait. Ook in deze paardensport gaat veel geld om, niet in de laatste plaats voor onderzoek en ontwikkeling, uitrusting, foktechnieken, transport en alle veterinaire uitgaven.
Voor de leek is een galoprennen een mysterieuze zaak, maar eigenlijk is het een tamelijk eenvoudige sport met wereldwijd dezelfde regels. De eigenaar van het paard vormt de basis waarvan alles afhangt. Dit kan zijn een maatschap, club of particulier, die voor een beroepstrainer zorgt om het paard te verzorgen en te trainen voor de wedstrijd.
De berijder in kwestie – de jockey die een man of vrouw kan zijn – wordt als zelfstandige ingehuurd door de eigenaar of trainer. Bij winst delen de jockeys mee in de verdienste. De paarden zelf beginnen als tweejarige met het wedrennen. Op dat moment betreft het nog wedstrijden over afstanden van 1000 en 4400 meter. Vanaf drie jaar vinden de belangrijkste galopwedstrijden plaats, de klassiekers, net als de open rennen over afstanden van gemiddeld 2000 tot 2400 meter. De winnaars worden vaak verkocht om mee te fokken. Hierdoor verdubbelt de waarde en daarmee de verkoopprijs van hun nakomelingen.